Jeśli podejrzewasz, że twoja partnerka lub ktoś, kogo znasz, ma depresję poporodową:
- zaproś ją do rozmowy o jej samopoczuciu,
- wysłuchaj jej, kiedy będzie chciała rozmawiać,
- nie krytykuj,
- nie obwiniaj (mówiąc np. żeby pomyślała o dziecku),
- nie pouczaj mówiąc np. że jej stan źle wpływa na dziecko i całą rodzinę,
- nie bagatelizuj problemu (np. wszystko się ułoży, to minie, itp.),
- poszukuj informacji na temat choroby (w myśl zasady, że wiedza i zrozumienie istoty choroby są warunkiem pełnej akceptacji, która jest kluczowa w relacjach z osobą w depresji),
- dostrzegaj emocje i rozmawiaj o nich,
- miej świadomość własnych emocji i nie obwiniaj za nie osoby chorej,
- nie dawaj rad typu “weź się w garść”,
- zaproponuj spotkanie ze specjalistą (psychologiem lub psychiatrą). Towarzysz jej, jeśli będzie chciała,
- otocz ją opieką, miłością,
- bądź cierpliwy i miły,
- rób jej pożywne posiłki,
- wspieraj w opiece nad dzieckiem,
- wyręczaj w obowiązkach domowych,
- zaopiekuj się dzieckiem by mogła się przespać bądź zregenerować podczas kąpieli,
- uwierz w nią i przypominaj o zaletach i mocnych stronach.
Pamiętaj, że poszukiwanie profesjonalnego wsparcia i pomocy to nie powód do wstydu.
Podobnie z trudnościami i emocjami, których sam możesz doświadczać.